Przejdź do zawartości

Leming amurski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leming amurski
Lemmus amurensis[1]
Vinogradov, 1924[2]
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

chomikowate

Podrodzina

karczowniki

Plemię

lemingi

Rodzaj

leming

Gatunek

leming amurski

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Leming amurski[4] (Lemmus amurensis) – gatunek ssaka z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Leming amurski występuje od wschodniego Zabajkala i rzeki Amur na wschód wzdłuż Morza Ochockiego i na południowe rozciąga się przez Góry Wierchojańskie i Góry Czerskiego po Góry Kołymskie (Rosja)[5].

Taksonomia

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1924 roku rosyjski zoolog Borys Winogradow nadając mu nazwę Lemmus amurensis[2]. Holotyp pochodził z Pikan, nad rzeką Zeja, dopływem rzeki Amur na Syberii, w Rosji[6].

Badania genetyczne wskazują na jego odrębność od leminga nearktycznego i brunatnego[6]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[5].

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Lemmus: norw. lemming „leming”[7].
  • amurensis: Amur, południowo-wschodnia Syberia[8].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 86–119 mm, długość ogona 9,6–14,7 mm; masa ciała 16,2–51 g[9].

Biologia

[edytuj | edytuj kod]

Zwierzęta te zamieszkują lasy modrzewiowe, najczęściej w pobliżu bagien. Na Kamczatce zamieszkuje zbocza wulkanu Uzon i na zachodnim wybrzeżu półwyspu. Żywi się głównie mchami[3][6].

Samice rocznie wydają na świat 2-4 mioty; nie stwierdzono, by rozmnażały się pod pokrywą śnieżną. Młode samice rodzą 3-6 młodych, starsze, które przeżyły zimę od 5 do 9[3].

Populacja

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten jest dość rzadki, ale ma na duży zasięg występowania i nie wykazuje wahań populacji częstych u innych lemingów. Jest uznawany za gatunek najmniejszej troski[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Lemmus amurensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b B.S. Vinogradov. Two new interesting lemmings from Siberia. „The Annals and Magazine of Natural History”. Ninth series. 14 (79), s. 186, 1924. (ang.). 
  3. a b c d F. Cassola, Lemmus amurensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-2 [dostęp 2021-11-19] (ang.).
  4. Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 236–237. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  5. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 344. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  6. a b c D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Lemmus amurensis. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-11-19].
  7. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 367, 1904. (ang.). 
  8. The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
  9. U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 292–293. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).